Hart voor Waddinxveen

Ik blijf wikken en wegen over de wetten van Leviticus 23 hebt u dat ook wel eens? (Waar men allemaal niet over in kan zitten, maar het is wel een hele diepe vraag). Ik vraag me af al die ziektes, komen die toch niet, (het is niet hoofdstuk 23 maar dat geeft volgens mij niet) komen die toch niet doordat we varkensvlees of bijvoorbeeld paling eten Dan wordt er wel gezegd: door Jezus' kruisiging is dat allemaal niet meer nodig maar ik twijfel. Bijvoorbeeld als twee mannen niet samen kwamen hadden we ook geen aids. Komt er geen ziekte over de zonde?

?

Nu, er zijn wel een paar dingen die eventjes hier op een hoop worden gegooid. Om te beginnen: de wetten in het oude testament hebben in de eerste plaats een cultische betekenis, dat wil zeggen: betekenis voor de eredienst. Als iemand zegt, ze hebben allemaal een hygi?nische, medische betekenis dan is dat ook niet altijd waar, lang niet altijd maar dat is ook niet de eerste bedoeling. Dat in de praktijk er een heleboel ook een praktische medische betekenis hebben, dat is wel waar. Varkensvlees kunnen wij nu gerust eten omdat het veilig is, even los van de vraag of dat gebod voor ons geldt, maar even los van dat gebod: varkensvlees kunnen wij vandaag veilig eten want we weten hoe we dat moeten doen. Als in de middeleeuwen geen varkens waren gehouden dan had men daarmee ook geen ratten aangetrokken en die ratten brachten pest over. De grote pest epidemie?n hadden kunnen worden voorkomen als we om te beginnen al geen varkens hadden gehouden. Als je niet weet hoe je dat doen moet, hoe je dat op een hygi?nische manier kan doen, dan krijg je al die ziektes. En zo zijn er een aantal van die ziektes die je door dat soort voedsel kan krijgen, maar paling ik zou niet weten wat voor ziekte je daar van kan krijgen. Ik weet wel dat je daar een heel gelukzalig gevoel van kunt krijgen, dat weet ik wel. Ja, ik ben eerlijk gezegd blij, garnalen, dat dat allemaal mag en varkensvlees ook, met name gekookte ham. Ik bedoel, we zouden toch niet graag zonder leven! Maar dat komt wij weten a) Wij zijn niet meer onder het gebod, (we zijn er trouwens nooit onder geweest, je mag eigenlijk niet zeggen: we zijn niet meer onder dat gebod. We zijn er nooit onder geweest, wilt u daar even om denken! We waren geen deel van Isra?l). Maar ten tweede: ze hebben afgedaan voor ons en ten derde: we weten nu hoe we die dingen ook veilig kunnen eten. Dus al die ziektes, dat wil niet zeggen dat we niet ongezond kunnen eten, dat ligt op een heel ander vlak. Dat is in de eerste plaats dat we veel te veel eten( ik weet er alles van: Ik ben negen kilo kwijtgeraakt in de laatste zes weken, daar wil ik toch wel even erkenning voor. Ik ben nog lang niet zover als ik wezen wil maar dat is omdat ik in de zomer altijd te veel eet. Het is ook zo lekker!!) en we eten veel te veel ongezonde dingen, veel te veel vetten, verkeerde vetten en al die dingen meer. Daar hebben we geen Bijbelse geboden voor nodig, daar hebben we wel een beetje praktische wijsheid voor nodig. Er zijn een heleboel dingen die ontstaan doordat we of te veel eten of omdat we ons te weinig ontspannen, omdat we teveel van onszelf vergen, omdat we teveel stress hebben. Dat is allemaal ongehoorzaamheid niet aan de wetten van Mozes, maar aan de wetten van Gods schepping. Dus dat is in zijn algemeenheid wel waar.

Als twee mannen niet samen kwamen hadden we geen aids. Alsof alle aids alleen maar bij homosexuelen voorkomt. Aids wordt verbreid doordat mensen, zoals het deftig heet, promiscue zijn. Als iedereen zich hield aan ??n partner, dat geldt voor homosexuelen net zo goed, even los van de vraag of homosexualiteit als praktijk goed is of niet, even los daarvan, als iedereen zich aan ??n partner hield kon die ziekte zich niet verbreiden. Het is dus wat dat betreft niet een echte homoziekte. Je kunt het net zo goed krijgen als je als hetero wisselt van partner. Je kunt het ook krijgen door vuile injectienaalden en door verkeerde bloedtransfusies, er zijn een heleboel manieren. Je kunt het zelfs krijgen als kind in de moederschoot wanneer je moeder besmet is. Dus dat is een beetje te gemakkelijk. Maar in zijn algemeenheid is het waar, dat is wat u onderstreept en aan het eind zet, er zijn allerlei zondige levenswijzen (en zondig betekent hier: niet beantwoorden aan het doel van God) en dan ontstaan er ziektes. Maar dat moet je niet alleen bij dat soort dramatische dingen zoeken. Dat moet je ook zoeken in een heleboel andere terreinen waar we simpele wetten van God overtreden: te weinig beweging, te veel eten, te veel zittend werk, te weinig ontspanning, te veel stress, enz.enz.enz. Hoef je nog niet eens zulke dramatische voorbeelden te nemen. Van ham krijg je al die problemen niet hoor en van garnalen ook niet. E?n van mijn lievelingsgerechten, mijn vrouw maakt dat graag, dat is een halve avocado met garnalensalade, oh wat heerlijk dat dat niet verboden is. Kent u dat? Moet u eens proberen. Maar in zijn algemeenheid: verkeerde leefwijzen ja, dan draag je de gevolgen. Dit is een wet van het boek Spreuken. Een wet die door het hele boek Spreuken heen gaat: wat een mens zaait zal hij ook maaien. Hij draagt een heleboel gevolgen. De laatste controle, ik heb elk jaar een APK-keuring bij de dokter in september, zei hij nou elk kilootje eraf dat is ??n puntje van de onderdruk van je bloeddruk, nou dat is dus lekker ik heb er al tien eh negen punten vanaf. Dat is goed. Het kwam gewoon doordat ik te veel at. Nou ik hoop dat u tevreden bent, maar er zit meer achter zo'n vraag h?? Eigenlijk wilt u ook horen dat ik homosexualiteit veroordeel. Dat wil ik een andere keer wel doen dat is nu niet aan de orde eigenlijk. Daar gaat het niet zo zeer om. Adventisten zijn er heel goed in om al die wetten van Mozes in ere te houden, ook de spijswetten, maar ik weet niet of ze daardoor langer leven, dat weet ik eigenlijk niet. Ze benadrukken heel graag de medische en hygi?nische betekenis daarvan, maar wij hebben de keuringdienst van waren. Het valt wel mee met dat ongezonde eten. Ook als je jezelf aan de wetten van Mozes houdt kun je nog zeer ongezond eten door van alles veel te veel te eten bijvoorbeeld. Goed, genoeg daarover.

Niemand moet iets tegen jou hebben. Als je er zelf alles aan doet en motivatie en hart zijn goed, kan iemand dan vrijmoedigheid hebben om aan het Avondmaal te gaan? En/of te preken hoe doet u dat?

Ja, ik heb al daarstraks onderscheid proberen te maken tussen mensen die iets tegen jou hebben, wat dat is. Als mensen iets tegen jou hebben op theologische gronden dan slaap ik daar geen minuut korter van. Want uiteindelijk zijn er geen twee mensen op aarde die theologisch over alles hetzelfde denken en wat ben ik daar blij mee. Wat zou het saai worden. Mijn vrouw is het ook niet altijd theologisch met mij eens maar we liggen daar geen van beiden wakker van, hoor. Dus dat is al ??n ding als iemand iets tegen jou heeft. Als iemand iets tegen jou heeft omdat hij vindt dat jij iets verkeerd tegen hem of haar gedaan hebt, dan kan je dat nooit langs je laten afglijden, als die ander meent dat je onrecht gedaan hebt. Daarbij kun je natuurlijk nooit voorkomen, zelfs al ga je een goed gesprek aan, dat die ander boos op jou blijft. Maar dan heb je jouw eigen verantwoordelijkheid volbracht, daar heb je aan voldaan. Het is onmogelijk om iedereen happy over jouzelf te laten worden. Maar er zijn best van die gelegenheden waar je voelt, nou ja, ik ben eigenlijk best een beetje te ver gegaan, ik had wel gelijk hoor, maar ik ben toch een beetje te ver gegaan. Ik noemde daarstraks het voorbeeld van die hersteld-hervormden en PKN. Maar ik hoorde van de week een heel ander voorbeeld van een evangelische gemeente die uit elkaar gevallen was vanwege een theologisch probleem, namelijk de participatie van de zusters, en uiteindelijk hebben ze na een paar jaar weer de koppen bij elkaar gestoken, maar dat probleem ligt er nog steeds. Ze zijn het nog steeds niet met elkaar eens. Alleen nu praten ze er anders over. En nu hebben ze wederzijds excuses aangeboden voor de hete koppen waarmee ze tegenover elkaar stonden. Dat is een goede zaak. Dat is nu uit de weg. Nu kun je elkaar weer de hand geven, nu kun je samen weer avondmaal vieren, dat gaan ze ook doen en voor de rest gaan ze gescheiden huns weegs, want dat theologische verschil blijft, maar ze gaan er nu heel anders mee om. Je kunt het grootste theologische gelijk hebben, of dat in ieder geval denken, maar het is ook de manier waarop je dat verkoopt. Waarop je met die verschillen omgaat. Hoe je dat hanteert. En daar kunnen we grote fouten in maken terwijl je inhoudelijk misschien wel gelijk hebt. Dat moet ook nog maar blijken. Daar kun je best een hele hoop aan doen en als het dan toch niet helpt dan heb je gedaan wat je kon, daar gaan we maar even vanuit dan. Maar je kunt niet iedereen tevreden laten worden over je. Sommige mensen hebben gewoon iets tegen je omdat jouw gezicht hen niet aanstaat. Ze hebben iets tegen je omdat de karakters zo verschillend zijn dat jullie nooit dikke vrienden worden, maar dat hoeft ook niet. Dus alsjeblieft, ontleen aan die verzen geen stress, geen spanning, geen opgelegd moeten dat je toch nooit kunt waarmaken maar als je ook maar ergens voelt, misschien heb ik door mijn verkeerde gedrag aanleiding gegeven, probeer het goed te maken.

In het kader van de reden voor scheiden wat is het verschil tussen huiselijk geweld en psychologisch geweld door structureel overspel?

Dat is een goede vraag. Het is niet aan mij nu vanavond om, ik heb u gezegd, geen echtscheiding en dan na een tijdje, tenzij, om die verschillende tenzij's uit te spitten. Want misschien dat dan net uw tenzij die u zo graag had willen horen er net niet bij zit, bijvoorbeeld omdat ik er niet aan dacht, of ook omdat u toch daar anders over denkt, dat heeft nu geen zin om dat uit te spitten. De simpelste regel die ik wil geven is a) nooit scheiden, b) kom je er samen absoluut niet uit en is het echt kat en hond tot slaan aan toe en structureel, dus het blijft zo, niet dat je eens een keer in de fout gaat, maar het blijft zo, dan kun je mensen nooit dwingen om bij elkaar te blijven. Ik zei daarstraks al, je kunt een vrouw die door haar man geslagen wordt en dan niet ??n keer, maar geregeld, niet dwingen bij zo'n man te blijven wonen, dat zou onbarmhartig zijn. Maar dat wil nog niet zeggen, 'dus ga maar scheiden', wat zo vaak gezegd wordt. Ik weet wel, dat is lastig want de overheid die zegt als je voor een ondersteuning in aanmerking wil komen, dan zult u toch eerst moeten scheiden. Dus in de praktijk ligt dat allemaal best moeilijk. En vraag nu niet vanavond of ik dat allemaal uitwerk. Ik herinner mij een boek, het moet ergens in de auto liggen maar het ligt niet op de tafel, het heet "Seks in de kerk" voor de evangelischen is er ook een variant, "Seks in de gemeente" en in dat boek behandel ik ook deze kwestie van echtscheiding en alles wat daarmee samenhangt. Maar inderdaad er is ook zo'n soort psychologische strijd, het gaat er vooral om als iemand een keer in het overspel valt, dat is heel erg, maar je kunt allemaal in een zonde vallen en iemand belijdt dat onmiddellijk onder tranen en jij zou zeggen; ha, nee hoor, nu mag ik scheiden want dat staat in de Bijbel, dan ben jij degene die in de fout gaat. Er moet altijd gelegenheid zijn voor een weg terug, voor een weg van herstel. Zelfs na de ergste zonde, dus nooit mogen die teksten in Mattheus 5 en 19 als een excuus gebruikt worden om je van de partner te ontdoen. Zo zeg ik dat dan nu maar. Er moet altijd een weg zijn van vergeving. Maar als het structureel is, als die ander in zijn weg volhardt, meestal wil je dan ook niet bij je partner blijven maar soms wel, er zijn hele vreemde voorbeelden, ja, dan kun je als vrouw zeggen, ik kan dat zelf niet meer uithouden. Dat is ontzettend belangrijk om die dingen te onderbouwen. Ik heb dat boek geschreven, daarom heet het ook in de kerk, ik heb dat boek geschreven voor oudsten en ouderlingen vooral. Iedereen mag het lezen maar vooral; hoe gaan we hier wijs mee om? Je hebt een heleboel kerken en gemeenten waar echtscheiding aan de orde van de dag is en waar niemand er meer iets vreemds bij denkt, dat is veel te ver doorgeschoten. Maar je hebt ook kerken en gemeenten die zeggen; maar dat willen we niet, we steken er een stokje voor en die zijn zo streng en zo hard. Een vrouw die om financi?le redenen gedwongen is om te scheiden, want die man is weg en die onderhoudt zijn gezin niet meer, zij staat er helemaal alleen voor en de gemeente wil haar niet ondersteunen, ze moet eerst scheiden en dat doet ze dan en dan komt haar eigen kerk bij haar en die zegt; ah, je bent gescheiden, nu ondersteunen wij jou ook niet meer. Dat is zo hard. En het boekje is eigenlijk geboren uit verontwaardiging over deze hardvochtige houding. Dat is de andere kant weer van het verhaal. Er zitten altijd twee kanten aan een verhaal. Dat is hier ook zo en aan beide kanten kunnen we scheef gaan. Waarom wordt in de Bergrede helemaal niet gesproken door Jezus over het vijfde gebod, de rustdag?

Het is goed dat u het er even bijzet want ik moet altijd even denken welk gebod ook alweer wat. Kerkmensen weten dat altijd precies, dit is het eerste, tweede, derde, vierde, vijfde enzovoort, maar ik moet altijd even rekenen. Ik heb het vorige keer meen ik al gezegd, ik ga dat niet allemaal weer herhalen, dan koop je de cd van de vorige keer, dat ??n van de belangrijke redenen om te onderscheiden van de wet van Mozes en de wet van Christus is dat in het Nieuwe Testament maar negen van de geboden van de wet van Mozes behandeld worden, het sabbatsgebod komt op geen enkele manier aan de orde in de wet van Christus, behalve 1 keer in negatieve zin in Kolossenzen; Laat niemand u oordelen inzake de sabbat. Dat heeft natuurlijk een reden en die heb ik de vorige keer uitgelegd en dat doe ik nu niet weer. Maar, als u in het algemeen vraagt, waarom komt dat gebod niet aan de orde, dan zeg ik, luister, er zijn een heleboel van die geboden die in de Bergrede niet aan de orde komen. We hebben er nu twee gehad, het gebod van het stelen, dat kun je helemaal zelf uitwerken, dat gaat helemaal parallel, het gaat nog over het zweren, dat is vals getuigenis geven, de volgende keer, het gaat nog over de algemene samenvatting, het liefdegebod de volgende keer nog, maar lang niet alle geboden komen aan de orde, de eerste stenen tafel komt al helemaal niet aan de orde om het zo maar te zeggen. Niet omdat het niet belangrijk zou zijn, niet omdat het niet aan de orde is, maar omdat de Here Jezus niet alles behandelt in de Bergrede. Ik zou bijna zeggen als je aan de hand van twee geboden of drie, weet hoe het principe werkt, kun je de rest zelf invullen, vandaar dat ik u dat huiswerk opgegeven heb en wat ik de volgende keer ook zal overhoren, dus denk erom dat je het kent. U had het over gericht zijn op het welzijn van een ander. Is orgaandonatie dan vanzelfsprekend?

Ja. Wie heeft vastgelegd dat hij zijn organen gaat doneren als hij komt te overlijden? Wie is daar principieel op tegen? Wie is er niet op tegen, maar het is er eenvoudig nog niet van gekomen? Zo gaat dat, zo gaat dat. Maar het is eigenlijk wel een mooie gedachte ja. Het is eigenlijk wel mooi. Ik herinner me dat ik ooit eens bij iemand logeerde die hadden een dienstmeisje in huis en dat was een nogal simpel kind, verder geen kwaad woord over dat lieve kind, en de heer des huizes zei; "Tjonge, je zal toch een harttransplantatie krijgen en je krijgt het hart van een ongelovige, dan moet je je weer opnieuw bekeren." Dat kind trok wit weg. Maar we zijn ongelooflijk dankbaar dat zulke mogelijkheden vandaag de dag bestaan. Al was het alleen maar om de levens van mensen te verlengen en hen meer kans te geven om hun leven aan Christus te geven. In vers 32 staat; 'en wie de verstotene trouwt, pleegt overspel'. Dit wordt vaak uitgelegd dat iemand die gescheiden is, niet meer mag/kan trouwen. Hoe moet je dit vers zien?

Ja, dat is nog een extra probleem, daar heb ik geen tijd meer voor genomen. Het eerste probleem is; mag je scheiden? En als het dan onder bepaalde omstandigheden dan mag, bijvoorbeeld zoals sommigen beweren, eigenlijk is dat een vrij algemene protestantse opvatting, de katholieken zijn veel strenger in dit opzicht, maar de algemene protestantse opvatting is, in geval van overspel. Dus bij duurzame ontwrichting van het huwelijk, dan mag je wel scheiden en dan komt natuurlijk de volgende vraag; mag je dan hertrouwen? Nou, als men eenmaal zo ruimhartig denkt over scheiding dan is hertrouwen meestal een vanzelfsprekendheid. Maar, laat ik het zo zeggen, ik heb groot respect voor mensen die zeggen; ik ben gedwongen te scheiden, de ander heeft jou een echtscheiding aangedaan, dat wilde u niet, je hebt je er tenslotte bij moeten neerleggen, het is gebeurd, en je zegt, nu besluit ik om alleen te blijven. Om de ander de gelegenheid te geven tot inkeer te komen, tot berouw. Ik ken aardig wat voorbeelden van mensen die na verloop van tijd weer opnieuw met elkaar getrouwd zijn. Daar heb ik een groot respect voor. Ik zal het niet zo gauw iemand als een wet opleggen. Wij moeten elkaar sowieso helemaal geen wetten opleggen. Maar er zit wel iets heel moois in. Als in Mattheus 19 de discipelen aan de Here Jezus vragen; I het dan wel verstandig om ?berhaupt te trouwen als het allemaal zo moeilijk is, dan zegt de Here Jezus; "Wie het vatten kan die vatte het." Hij zei; er zijn er die vrijwillig ongehuwd blijven vanwege het koninkrijk der hemelen, wie het vatten kan die vatte het. Paulus was zo iemand die het gevat heeft. Een heleboel mensen zijn ongewild, onbedoeld, onvrijwillig ongehuwd. Maar er zijn er die vrijwillig ongehuwd zijn vanwege het koninkrijk Gods. En dat is heel bijzonder. En zo heb ik groot respect als mensen na echtscheiding zeggen; als ik nu ga hertrouwen dan snijd ik de mogelijkheid van herstel helemaal af. Maar ja, als die ander ook gaat trouwen, ja, waar wacht je dan nog op? Dat kun je dan natuurlijk ook vragen. Dit zijn heel, heel moeilijke zaken. En ik zou vooral willen zeggen, laten de gemeenten hierover niet uit elkaar vallen. Dat heb ik ook al meegemaakt, over de beoordeling van echtscheiding. Er doet zich een geval in de gemeente voor, de gemeente valt meteen in twee?n uit elkaar, de een zegt; het kan wel, de ander zegt; het kan niet, en dan is er nog een derde die roept; het kan wel maar dan niet hertrouwen. Dat is heel droevig.

Tenslotte, deze vraag gaat niet over het onderwerp maar misschien is er wat tijd over. Het idee dat mensen tijd over zouden hebben h?? Principieel kan dat natuurlijk helemaal niet.

In Mattheus 18 vers 18 zegt Jezus; al wat je op aarde binden zult, zal in de hemel gebonden wezen, al wat je op aarde ontbinden zult, zal in de hemel ontbonden wezen. Naar aanleiding hiervan vraagt Petrus hoeveel keer hij moet vergeven. Vraag: Wat heeft dat vergeven nu met binden en ontbinden te maken?

Ik dacht dat er een heel andere vraag zou komen, namelijk wat dat binden en ontbinden zou betekenen. En als u dat wist wat dat zou betekenen, dan zou u misschien ook snappen waarom Petrus die vraag stelt. Laat ik in de eerste plaats zeggen; niet altijd zijn de perikopen in de evangeli?n direct aansluitend op elkaar. Alsof een perikoop altijd in verband moet staan met de voorgaande. Maar, even los daarvan, wat betekent dat binden en ontbinden? Daar zijn zeker wel drie opvattingen over. In charismatisch kringen, dat is heel populair, zeggen ze dat het hier gaat over de bevrijdingsbediening. Dat is in elk geval niet de goede uitleg. Ik vind de bevrijdingsbediening prachtig als het goed en Bijbels gebeurt en we hebben al heel wat mensen daardoor bevrijd zien worden maar met binden en ontbinden heeft het niets te maken. Hetzelfde vinden we in Mattheus 16, daar wordt het tot Petrus gezegd, al wat hij binden en ontbinden zou. Binden en ontbinden is een heel gewone Hebreeuwse uitdrukking die betekent, en daarmee geeft de Here Jezus aan Zijn discipelen en apostelen bijzonder gezag, dat betekent eigenlijk in verband met de nieuwe wet van Christus geboden uitvaardigen. Nieuwe uiteenzettingen van het Woord van God. En van de wet van God. Het is typisch Joods om niet te vragen; wat kan ik weten? Maar; wat moet ik doen? Christenen vragen wat kunnen we weten? Daar ligt de nadruk vooral op het weten. Dat komt ook door onze Griekse/Romeinse erfenis. Maar de Jood vraagt altijd; wat moet ik doen? En daarvoor heeft hij autoriteit, hij heeft het Woord van God maar hij heeft ook autoriteit nodig om het Woord uit te leggen. Dat is in zekere zin onder christenen ook zo. De apostelen hadden dat gezag. Daarom staat er in Handelingen 2 dat ze bleven bij de leer van de apostelen. Dat is bij het onderwijs van de apostelen. Dat is goed, wij zijn na de reformatie een beetje doorgeslagen in de andere richting, dan mag iedereen voor zichzelf uitmaken wat de Bijbel zegt en bij evangelischen is dat nog erger als bij reformatorischen. Maar het is ook goed om te luisteren naar de leraars die God de kerk gegeven heeft. Hij heeft apostelen, profeten, evangelisten, herders en leraars gegeven. Alle vijf, dat zeggen we dan weer even tegen de refo's, die vergeten er altijd een paar. Apostelen en profeten bijvoorbeeld. Maar ook de leraren zijn door God en Christus aan de kerk gegeven en dat is niet voor niets. Het is in feite helemaal niet waar dat iedereen zelf maar mag bepalen wat de Bijbel betekent. We zijn doorgeschoten, ook daarin. En hier zien we dat de apostelen heel bijzonder dit gezag hadden van binden en ontbinden en dat gaat door naar de leraars van de kerk. Nu zijn die leraars het vaak ook niet eens met elkaar, dat is dan lastig, maar het verandert niets aan het principe. Zij leggen voor ons het Woord van God uit. En binden en ontbinden in dit geval gaat het over een broeder die tegen jou zondigt. Die moet je onder vier ogen bestraffen en als hij naar je luistert dan heb je je broeder gewonnen. En dan vraagt Petrus; maar hoe vaak mag zich dat herhalen? Mijn broeder zondigt tegen mij, hij zegt iets lelijks tegen mij en hij zegt de volgende dag met tranen in de ogen: Wil je me vergeven? En jij bent natuurlijk een goed christen en je zegt tegen hem; Zeker. De dag daarop zegt hij weer iets lelijks tegen je. Laten we aannemen dat hij bij je werkt, dat je hem dus elke dag ziet. Hij zegt weer iets lelijks, de dag daarop, met tranen, Ach, heb ik alweer zoiets lelijks gezegd. Wil je me vergeven? Ja, zeg jij, iets minder royaal dan de vorige keer, dat wil ik je wel vergeven. De dag daarop, je gelooft het niet, weer hetzelfde. Dan heb je toch het gevoeld dat je zegt; Ja, zeg, je kunt me wat, je kunt beter je leven veranderen vriend. Nou, dat is nu de vraag van Petrus. Hoe vaak mag je dit volhouden? Dus het is een heel logisch verband, je moet niet direct kijken naar dat binden en ontbinden van vers 18, je moet kijken naar vers 15 tot 17. De Joden hadden daar een oplossing voor, die zeiden, na drie keer is het welletjes geweest. Dus als je drie keer iemand dezelfde zonde hebt vergeven, dan zeg je de vierde keer; je kunt me wat. Of woorden van gelijke strekking. Petrus die vraagt, dat is heel mooi, hij kent de Heer, hij denkt, de Here Jezus dat gaat altijd veel verder dan bij de Farizee?n en Schriftgeleerden. Dus hij vraagt; hoe vaak moet ik mijn broeder vergeven? Tot zeven maal toe? Dat is zeven derde keer zoveel als de rabbijnen zeiden, dus Petrus gaat al een heel eind. Probeer u dat maar even in te denken. Iemand maakt zeven keer dezelfde fout tegen jou. Binnen het huwelijk bijvoorbeeld, daar maken we vaak dezelfde fouten. Hoe vaak moet je elkaar nu vergeven? Zeven keer? Dus Petrus denkt, ik krijg wel een pluim, dit is een heel stuk meer dan drie. En dan zegt de Here Jezus; 490 keer! Ga dat maar zitten turven thuis. 490 keer. Dat betekent natuurlijk gewoon; altijd. Eigenlijk past het wel een beetje bij het onderwerp, geachte vraagsteller, want dit is nu weer zo'n mooi voorbeeld van de wet van Christus. Die wet van Christus is altijd bovennatuurlijk. In het gewone leven zeg je na drie keer; ja, zeg, je hebt nu in ??n week drie keer zo lelijk tegen me gedaan, moet ik je nu weer vergeven? Ik heb liever dat je ... enzovoort. Dat is heel gewoon, zouden wij misschien ook wel doen als christenen. En ik zeg ook niet dat je dat nooit zou mogen zeggen, want misschien help je de ander er wel mee door te zeggen; hoe komt dat nu dat je steeds maar die dingen eruit flapt, want je wil dat eigenlijk helemaal niet en toch doe je het weer? Dus kan ik je misschien ergens mee helpen? Dat zeg je er dan natuurlijk achteraan op een liefelijke wijze. Kan ik zou er misschien mee helpen om te voorkomen dat je dat doet? Dat is dus niet weigeren om hem te vergeven maar dat is proberen die ander te helpen. Dat vind ik helemaal binnen de wet van christus passen. Maar los daarvan, los van jouw poging die ander te helpen, los daarvan, 490 keer. Menig huwelijk zou gered zijn, zou niet op echtscheiding zijn uitgedraaid als men 490 keer en niet 10 of 20 keer elkaar had vergeven. Als er tenminste elke keer echte belijdenis is. Dat moet je er wel bij zeggen. Echte belijdenis, echt berouw. Maar ik heb ook iets tegen diegene die zeven keer tegen u zondigt, Spreuken 28 vers 13 zegt: "Wie zijn zonden belijdt EN LAAT, die zal barmhartigheid geschieden". Dus ook tegen degene die zo vaak tegen u zondigt heb ik wel een hartig woordje. GA je niet al te gemakkelijk elke keer weer in dezelfde fout? En reken je er niet al te gemakkelijk op dat die ander jou 490 keer moet vergeven? Maak je er geen misbruik van? God kijkt naar onze harten. Als we onze zonden belijden en Hij ziet dat we diep in ons hart gewoon weer ven plan zijn om diezelfde zonde weer te doen, wat denk je dan? Zal God dat dan vergeven? Het is belijden maar ook met het voornemen om het na te laten. Dat lukt je vaak niet, dat is vers 2. Maar het is wel belangrijk om dat voornemen te hebben. Met een voornemen des harten zoals zo mooi in Handelingen staat. Het is dus geven en nemen, aan beide kanten. Als er staat 490 keer vergeven dan hebben we ook een boodschap voor degene die zo vaak in dezelfde zonde valt. Broeder, zuster, wat is er met je aan de hand? Kunnen we je helpen om je levensstijl te veranderen? Want dat is natuurlijk net zo goed deel van de wet van Christus. Hoe kunnen we elkaar helpen niet elke keer in de fout te gaan? Goed, samenvattend, ik vind dat het prachtig in het gedeelte past. Zonder enig gewurm en gemier, heb ik het in verband gebracht met het voorgaande. Als je broeder tegen je zondigt, bestraf hem. Hoe vaak, zegt Petrus? 490 keer.