Hart voor Waddinxveen

1) Een prijs kan ook iets moois zijn. Dus een last, een opgave of wat is het mooie van het discipelschap?
Ja, als u dat nu vraagt, heb ik het gevoel dat ik weer overnieuw moet beginnen. Een discipel is; een leerling zijn. Wat is het mooie van leerling zijn? De Meester. Het mooie van het leerling zijn, meet je af aan degene van wie je een leerling bent. En hoe groter, hoe heerlijker die persoon is, des te geweldiger is het om van hem te leren. En des te makkelijker is het om de prijs te betalen. En in die zin zult u het wel bedoelen, dat je een prijs ook als mooi kunt ervaren. Als iets dat je met vreugde voor de Meester overhebt. En dat begrijpen we natuurlijk. De prijs zelf is altijd iets wat je moet betalen. Betalen is niet leuk, op zichzelf, we houden het liever vast. Maar als het een prijs is waar geweldig veel tegenover staat dan kan ik me voorstellen dat u zegt: de prijs zelf is mooi om te betalen.

3) U zegt zelf het is een oprecht gelovige, het is een kind van God. Bent u er zeker van dat ik of dat u in alle opzichten orthodox bent?
Ik ben het niet. Ik hoop het nog voordat ik naar de Heer ga erachter te komen wat ik nog verkeerd zie, maar ik vrees dat een aantal dingen pas voor de rechterstoel van Christus aan het licht zullen komen en misschien sla ik me dan wel voor m'n hoofd en zeg ik; dat ik dat nou niet eerder gezien heb, maar laten we elkaar daarin niet te gauw veroordelen door elkaar meetlatten aan te leggen. Natuurlijk, als iemand de verzoenende waarde van het werk van Christus glashard zou loochenen, wat me moeilijk lijkt voor een oprechte gelovige als je de Bijbel serieus neemt, want dat aspect komt zoveel naar voren, dan zou ik het ook wel moeilijk vinden om zo iemand als een christen te aanvaarden, maar laten we goed bedenken dat het uiteindelijke oordeel bij God ligt en dat wij makkelijk iemand soms veroordelen op dingen die hij zegt of schrijft, terwijl de Heer weet wat werkelijk in zijn hart is. Ik zeg daarmee dus niet dat het niet erg is als iemand dat ontkent, de verzoenende waarde van het bloed van Christus, maar dat we het uiteindelijk oordeel altijd aan de Here God moeten geven.

4) Als je afstand neemt van je aardse spulletjes, waar ik vaak moeite mee heb, hoor ik vaak sprekers zeggen dat God er ook weer mooie dingen voor teruggeeft. Hoe ziet u dit en waar staat dit in de Bijbel?
Nou, dat laatste lijkt me belangrijker dan hoe ik het zie. Ik denk dat het wel eens een beetje een maniertje is om u het geld uit de zak te kloppen. Want ik zal u vertellen wat er tegenover staat in Markus 10 en dat is een heel belangrijk gedeelte. In Markus 10, het is een soortgelijke passage als die we vanavond al verschillende keren ook gezien hebben maar nu hoort u het weer eens van Markus. Daar lezen wij dit in vers 28: Petrus begon tot Hem te zeggen: zie wij hebben alles prijs gegeven en zijn u gevolgd. En daar klinkt dan in door: en wat levert dat nou op? En dan zegt de Here Jezus: voorwaar, Ik zeg u, er niemand die huis of broeders of zusters of moeder of vader of kinderen of akkers heeft prijsgegeven om Mij en om het evangelie of hij ontvangt honderdvoudig terug. Nou komt het wat u wilde horen, nu komt het. Nu, in deze tijd, huizen en broeders en zusters en moeders en kinderen en akkers, met vervolgingen en in de toekomende eeuw het eeuwige leven. Als je een huisgezin hebt moeten prijsgeven om Christus, krijg je er een ander huisgezin voor terug. Als je je broers en zusters ervoor bent kwijtgeraakt, voor de consequente navolging van Jezus, krijg je andere broers en zussen weer terug. Als je je ouders bent kwijtgeraakt om de naam van Jezus, krijg je geestelijke ouders terug. Maar wat er nergens staat in het Nieuwe Testament is dat als je 100 euro voor de Heer betaalt dat je dan 500 terugkrijgt, zelfs niet 50. Het is namelijk al van Hem dus het is geen speciale verdienste. Wat de Heer belooft is: een geestelijk huisgezin en Hij belooft ook vervolgingen en in de toekomende eeuw het eeuwige leven. Dat is een onderwerp voor een hele avond. Dat is alleen al zo geweldig. Dus daar zit ook een beetj, maar daar ga ik nou niet over uitweiden, het prosperity gospel achter, het welwaartsevangelie. Als je maar op God vertrouwt en je gelooft, de Here Jezus daarvoor aanroept dan zegent Hij je met alle aardse zegeningen. Dat is een volledig verkeerde benadrukking van waar het om gaat. Er is in het Nieuwe Testament geen enkele belofte van een overvloed aan aardse zegeningen. Er is een enorme belofte van een overvloed aan geestelijke zegeningen in de hemelse gewesten, Efeze 1:3. Maar goed dat zou een heel onderwerp zijn om dat nou verder uit te werken.

5) Kan het zijn dat je van God houdt en te weinig voor Hem doet?
Nou en of. Ik denk dat de meeste van ons wel zullen moeten zeggen: Ik hou veel van de Here God maar ik vind toch dat er aan mijn toewijding aan de Here God en aan de Here Jezus nog een hoop ontbreekt. Dat kan dus. Dat kan dus. Reken maar. Ik vind heel vaak dat je de liefde tot God en tot Christus kunt vergelijken met de liefde tussen mensen op aarde. Liefde tussen man en vrouw bijvoorbeeld. Je kunt zeggen, ik hou heel veel van mijn vrouw of ik hou heel veel van mijn man maar dat wil niet zeggen dat er niet vaak een hele hoop aan mijn toewijding naar de ander toe schort. Dat kan samengaan.

6) Hebben pretenties ook te maken met blokkades in discipelschap?
Ja dat vind ik een duistere vraag. Ik veronderstel dat het de bedoeling is: kan het ook tot de blokkades van je discipelschap behoren dat je je vaak mooier of groter of beter voordoet dan je bent? Nou, daar kan ik ook alleen maar amen op zeggen. U maakt het me makkelijk met deze twee vragen. Amen. Amen. Het is inderdaad zo. Tot de blokkades behoren onze zonden. En je mooier, beter voordoen dan je bent is een zonde. Dat is de zonde van huichelarij. En huichelarij dat is in het Grieks een hypocritos. Dat woord kent u allemaal. Hypocriet, hypocrisie; letterlijk is dat een toneelspeler die een masker voordoet en dan iemand anders speelt dan hij eigenlijk is. Een huichelaar speelt toneel; hij doet zich mooier voor dan hij is. In zekere zin doen we dat allemaal want we zien allemaal meer de mooie buitenkant en we kijken niet echt in elkaars hart. Maar als iemand het daarop toelegt, zich mooier w?l voordoen dan hij eigenlijk is, dan is hij een huichelaar, een toneelspeler. En dat hoort bij de blokkades, bij de zonden die je hebt te belijden.

7) Mag je ook in verdriet af en toe door het leven met Jezus gaan. Kunt u daar nog iets over zeggen?
Er zijn heel veel omstandigheden waarin de Here Jezus, maar trouwens ook God de Vader, enorm veel voor ons kunnen betekenen. Wij moeten bedenken, we hebben het in deze avonden eigenlijk maar over ??n facet van het christenleven. Dat is discipelschap. Dat is gewoon ons onderwerp. En bij discipelschap gaat het om navolging van de Meester. Maar heel vaak zijn er andere dingen in mijn christenleven die meer op de voorgrond staan maar die nou net niet tot deze onderwerpen behoren. Als ik verdriet heb, dan ga ik niet naar de Here Jezus, dan ga ik naar de Vader. Ik heb u al eens eerder verteld, als u het nou verkeerd bidt dan komt het heus wel aan, want ze hebben ??n en hetzelfde postadres, dus dat komt heus wel goed aan boven, maar ik vind wel dat je dat moet onderscheiden. Als het gaat om de zorg die je als kind nodig hebt van je hemelse Vader dan wend je je tot God de Vader. Als het gaat om, als ik een dienst moet verrichten zoals deze avond, dan wend ik mij tot de Meester. Ik bid niet tot de Vader om kracht voor mijn bediening. De Here Jezus is mijn Meester. De Vader is letterlijk mijn Vader zoals ik Zijn kind ben. Als ik verdriet heb dan ga ik met dat verdriet naar de Vader en ik weet: Hij houdt van mij, Hij heeft mij lief en Hij wil voor mij zorgen; Hij wil mij daar doorheen helpen. Je kunt dat niet te scherp scheiden, dat is helemaal niet mijn bedoeling, want daar komt ook nog eens bij de kracht van de Heilige Geest. Het is ??n God. Daarom maakt het niet uit als we ons daarin zouden vergissen maar het is goed om die dingen te onderscheiden. Wat u hier aansnijdt in deze vraag is een prachtig onderwerp voor een andere Bijbellezing. Onze relatie als kinderen tot de Vader. Misschien komt dat ook nog eens aan de orde maar dat is niet zozeer het onderwerp van vanavond. Maar ik geef onmiddellijk toe dat het voor heel velen, ook voor ons zoals we hier nu bij elkaar zijn, misschien wel veel actueler is, veel nijpender dan onze navolging van de Heer.

8) Nou dit is een vraag die krijg ik niet vaak zeg, dit is dus echt een uniek moment. Hou u vast. Met welk van de genoemde punten hebt u zelf de meeste moeite?
De vraagsteller begreep wel dat dat wel erg ver ging, daarom staat er tussen haakjes achter: misschien te persoonlijk. Het antwoord is: ja. Maar ik wil het u wel vertellen. Met alle drie. Ja, dat is nou weer makkelijk. Nee, maar dat is zo. Dat is zo. Ik zou niet weten welke van de drie het meest. Dacht u dat als spreker dat je hier ging staan omdat je zo'n glanzend voorbeeld bent voor de rest van de samenleving en voor de rest van de mensheid, dan zou je toch nooit meer een woord durven zeggen. Ik verzeker u de spreker is altijd de eerst aangesprokenen. Want die heeft de grootste verantwoordelijkheid van allemaal om deze dingen in zijn praktische leven waar te maken, anders is hij een huichelaar. Dus ik ben al twee keer aangesproken, eerst in de voorbereiding en daarna toen ik het moest vertellen, dus u heeft vanavond maar een keer op de kop gekregen, ik twee keer. En dat hoort ook zo, dat moet ook zo. Want het is een enorme verantwoordelijkheid om over deze dingen te spreken. Ook ik ben gevoelig voor het feit, wat zullen de mensen er wel niet van zeggen. En je aan te passen aan de mensen en niet aan je Meester, ook ik vind het moeilijk om de meester te gehoorzamen als ik het idee heb dat als ik dat doe, de mensen er dit of dat of zus en zo van zullen zeggen. Ook ik sta open voor het gevaar dat het makkelijker is om naar de mensen te luisteren wat die er van vinden dan naar de Heer te luisteren. Ook ik vind het moeilijk om een consequent christen te zijn en te allen tijde en op elke plaats uit te komen voor de naam van de Here Jezus. Want het is veel gemakkelijker om je mond te houden en maar niks te zeggen en dus jezelf te handhaven in plaats van jezelf te verloochenen omdat je de schande en de schaamte vreest die het gevolg zou zijn als je voor Zijn naam zou uitkomen. En ook ik vind het moeilijk om waar te maken, heel concreet en heel praktisch, dat alles wat ik heb van de Heer is. In hoeverre is mijn huis beschikbaar voor ieder mens die de Heer nodig heeft, in hoeverre is mijn auto beschikbaar voor een ieder die hem nodig heeft, want hij is van de Heer, niet van mij. En zo kan ik nog een heleboel andere dingen opnoemen. Omdat praktisch te verwerkelijken dat is voor mij nog zwaarder dan voor u, want ik sta hier een tree hoger dat allemaal aan u te verkondigen. En dus is de eerste verantwoordelijkheid dat ik het zelf waar maak, dus u mag me daar rustig op aanspreken.

9) Wilt u zo vriendelijk zijn om uit te leggen op welke manier je bevrijd kunt worden van dingen uit het verleden die hinderen in het discipelschap? Bijvoorbeeld een pestverleden.
Ja dat klinkt een beetje gek, maar dat betekent, een verleden waarin iemand gepest is, neem ik aan. Waardoor je moeilijk kunt getuigen. Er was ook iemand anders die mondeling daarbij een vraag stelde over de verhouding tussen het psychische en het geestelijke. En dat is erg belangrijk, ik ben erg gesteld op de bevrijdingsbediening maar ik ben ook erg gesteld op de psychotherapie en ik vind het dwaasheid dat sommige psychotherapeuten de bevrijdingsbediening naar beneden halen, vorige week gebeurde het nog door een bekende christen psychiater in een bekend christelijk blad. En ik vind het ook dwaasheid dat een hoop mensen alleen maar van bevrijdingsbediening willen weten en de psychotherapie of de psychiatrie belachelijk maken. Voor beiden mogen we de Heer dankbaar zijn, ze vullen elkaar aan. En in de praktijk zien we heel vaak dat de mensen of voor het een of voor het ander kiezen en dat is dwaasheid. Dat moeten we niet doen. Als ik zoiets hoor over een verleden waarin je gepest ben dan, dan heb je therapie nodig, dat kan ook het pastoraat zijn. Maar niet iedereen die pastoraal werk doet, heeft er verstand van hoe je die dingen aanpakt, daarom heb ik niks tegen professionalisme, integendeel, maar dat hoeft niet altijd meteen bij de psychiater of de volleerde therapeut te gebeuren. Maar vaak is het zo dat echte therapie?n er aan te pas moeten komen mensen te helpen te verwerken. En wees maar blij dat er zulke mensen bestaan die de kunst verstaan om u daarin te helpen, daar is niets mis mee. En even zo vrolijk zien wij dat in de bevrijdingsbediening dat mensen die al jaren in de psychiatrie hebben gezeten in een klap bevrijd worden. Zo spectaculair als ik nu beschrijf gebeurt het niet elke dag, althans voor zover ik weet. Maar ik ken gevallen van mensen die vier jaren in open en gesloten inrichtingen hebben gezeten en die in de bevrijdingsbediening in een klap totaal genezen waren en nooit meer (ik praat over jaren her) enige problemen gehad hebben. Dat gebeurt ook. Nou, is toch mooi dat we allebei hebben. En voor het psychische in het algemeen moet je niet altijd alles van dat ene moment van de bevrijding verwachten. Er is ook wel psychische problemen waarvan ik zeg, weet je wat jij moet gaan doen, ga jij maar eens een goede tristar therapeut opzoeken. Maar er is in andere dingen, juist in die dingen waar de therapeuten uitgepraat zijn, waar zij eigenlijk zeggen, daar moet u mee leren leven, ja, dan spugen we in onze handen, dan komt het moment van de bevrijdingsbediening, want op het moment dat de therapeut zegt dat u moet er maar leren leven ... ! En dat betekent in de praktijk vaak ook ermee leren sterven, dan is God groot en machtig om wonderbaarlijke dingen te doen. En het vult elkaar dus prachtig aan. Maar ik zal nooit iemand weg praten bij de psychotherapie. Er zijn gelukkig hele mooie en prachtige dingen die daar gebeuren. Dus in eerste plaats zou ik zeggen; Weet u de bevrijdingsbediening, dat klinkt altijd als een instant bediening. In plaats van vier jaar therapie ga je de bevrijdingsbediening in, dan duurt het een seconde. Ja dat is mooi, soms gebeurt het ook en soms gebeurt het niet. En gebeurt het wel in de gewone psychotherapie, bij voorkeur christelijke psychotherapie. Dus wees wijs hoe u daar mee omgaat. Soms kan het ook de makkelijkste manier zijn om naar de bevrijdingsbediening te gaan want u houdt niet zo van die lange manier waarbij u inderdaad in de pastorale bediening komt of in een psychotherapeutische bediening, soms is er geen andere weg dan die en dan moet u die gaan.

10) Tenslotte, laatste vraag, kan haast niet zeg, we zijn veel te vroeg. Het komt natuurlijk omdat die broeder die altijd die vragen stelt er niet is. Je hoort veel over de zogenaamde genadeboodschap, alles is betaald, het is volbracht. Je kunt nu alles aannemen, je kunt nu over alles van God beschikken. Hoe kijkt u naar deze boodschap?
Tja je wordt wel eens beetje moe van al die extremen, wij zijn altijd bezig met reactie theologie. Weet u wat ik net zei over Christus als voorbeeld? Wij zien dan dat mensen jarenlang, soms eeuwenlang maar eenzijdig een facet zien van het lijden van Christus, namelijk de verzoenende betekenis daarvan en ander facetten vergeten, zoals de voorbeeldfunctie. En dan komt er opeens iemand en die heeft die voorbeeld functie ontdekt en die gaat erop zitten en die legt daar alle nadruk op, want dat zijn we kwijt en die vergeet dan dat andere aspect, dat we vroeger alleen maar zagen maar wat daarom niet onbelangrijk is. Nou zo is het hier ook een beetje mee. De genadeboodschap waar u waarschijnlijk op doelt en die de laatste jaren nogal voor onrust zorgt, die houdt in dat mensen weten dat op het moment dat ze tot geloof komen, dat is misschien ook wel een openbaring voor u, mogen geloven dat al hun zonden vergeven zijn. Niet alleen die ze tot op dat moment hebben gedaan maar ook alle zonden die ze, als God het niet verhoedt, hier op aarde nog zullen doen. Vergeving van zonden betekent: alle zonden zijn weggedaan. God ziet mij als schoon en rein gewassen door het bloed van Christus. En het is dus niet zo dat elke keer als ik weer zondig, ik opnieuw gewassen moet worden zodat ik, en dat is de katholieke consequentie, dat als ik nou net toevallig in staat van doodzonde ben en geen berouw heb gehad en daar vergeving voor heb ontvangen dan zou ik zelfs alsnog verloren kunnen gaan. De genadeboodschap die hier bedoeld wordt zegt; in Christus zijn wij eens voor altijd van onze zonden gereinigd. Dat is een heel belangrijke boodschap tegenover diegenen die voortdurend tobben met hun geloofszekerheid, onder andere doordat ze als ze weer in de zonden vallen zij hun zekerheid kwijt zijn en dus hun vreugde over het heil al helemaal kwijt zijn. Maar het is als je het eenzijdig doortrekt net zo'n scheef verhaal als die reden waarom mensen altijd weer twijfelen aan hun behoud. Ik zal u een concreet voorbeeld noemen want dat is heel actueel. In Christus is eens en voor altijd al mijn zonde weg gedaan door het geloof. Dat betekent; mijn verhouding tot God als rechter is eens en voor altijd gesetteld, geregeld. Daar kom ik nooit meer op terug, de rechter zegt nooit: h?, wat heb je nou weer gedaan, daar moet ik nog even op terug komen, nee, dat vonnis is geveld, vrijspraak. Een ander heeft voor mij betaald, voor alles betaald. Niet alleen voor de zonden die ik gedaan heb, op het kruis heeft Hij voor al mijn zonden betaald, dus ook de zonden die ik nog zal doen, alles is betaald. Dat is een geweldige zegen, maar ik heb een nieuwe relatie tot God gekregen, als kind tot de Vader. Ik ben een kind van de Vader. En nu hebben sommige mensen geconcludeerd, oh, dus als je eenmaal vergeving van zonden hebt ontvangen hoef je nooit meer je zonden te belijden. Want dan zou het net lijken alsof je opnieuw in de schuld staat, alsof je opnieuw bij de rechter je ding in orde moet maken, kijk, en dat is nou net weer dat doorschieten in het andere uiterste, wat is het leven toch vermoeiend. Maar goed het is mijn vak nou eenmaal om dat soort dingen uit te sorteren, dus net als de dokter en psychotherapeuten aan u kwalen moeten tobben, zo probeer ik te tobben aan u theologische kwalen. Want het is allebei zo eenzijdig, dit is nou weer echt reactie theologie, doorschieten in het andere uiterste. Ik vraag dan wel eens, als ik zulke mensen tegenkom die dan zeggen: we hoeven nooit meer onze zonden te belijden, zo, en als jij dan eens een keer zwaar in de fout bent geweest kun jij dan God weer zo onder de ogen komen? Je Vader, ik heb het niet over de rechter dat is gesetteld, dat is geregeld. Durf je je Vader zo weer onder ogen te komen? Stel je voor, het is al lang geleden, maar dat ik een kind de kamer uit stuur dat zich echt misdraagt en een uur later komt dat kind weer binnen en zegt; ha pa daar ben ik weer, want ja u bent toch mijn vader dus er kan niks gebeuren, dan zeg ik: ho, ho, wacht eens eventjes, weet je nog waarom ik je eruit gestuurd had? Eh ja. Heb je daar niks over te zeggen dan? Ik herinner me nog dat ik dan altijd tegen m'n pa zei, wil je me vergeven pa? En dan vroeg hij altijd, wat dan. Dat was nog het moeilijkste van alles, moest je nog vertellen. Moest je nog vertellen wat ook. Waarom? Was er dan gevaar dat ik niet meer een kind van mijn vader zou zijn? Natuurlijk niet maar de verhouding tussen vader en kind was vertroebeld, er was totaal geen gevaar dat hij mij zou verstoten. Hij leeft nog altijd en nog steeds ducht ik dat gevaar niet, hij is 91 maar ik heb geen seconde het gevaar dat ik als zoon verstoten zal worden. Maar er is wel een ander gevaar en dat kan nog steeds en dat is dat onze verhouding vertroebeld wordt, door dingen die gebeuren, door dingen die gezegd worden. Waardoor er verwijdering ontstaat. Dat kan altijd gebeuren. Als een gelovige zondigt brengt dat niet zijn eeuwig behoud in gevaar. Dat is de grote fout van mensen die altijd weer onzeker zijn over hun kindschap. Alsof ze dat kindschap toch nog achteraf moeten verdienen. Je bent een kind van God omdat je uit God geboren bent, niet omdat je zo braaf bent. Als mensen zeggen: ja maar ik zondig zoveel; dan zeg ik nou dan ben je gewoon een "slecht" kind van God, maar daarom ben je wel een kind van God. Nou slechte kinderen van God moeten betere kinderen van God worden en daarvoor hebben ze de kracht van de Heilige Geest ontvangen, maar een slecht kind van God is ook een kind van God, maar dat betekent niet dat we zomaar makkelijk zondigen. Je kunt wel tegen Vader zeggen: dank u dat U al de dingen die ik doe, ook nu weer gedaan heb, onder het bloed van de Here Jezus brengt, dat is waar. Maar je hebt een goede kans dat Vader in de hemel tegen jou zegt wat mijn vader ook tegen mij zei: "zo, wat moet ik dan nu onder het bloed van Christus brengen?". Dat noemen we belijden. 1 Johannes 1 vers 9 daar staat "wij", daar gaat het in de hele samenhang totaal niet over ongelovigen, daar gaat het over ons juist. Indien wij onze zonden belijden, dat gaat niet over ongelovigen. Dat hele gedeelte betekent "wij" gelovigen. "Wij" is "wij" om het even simpel te zeggen. Wij moeten onze zonden belijden, niet om opnieuw met God in het reine te komen, daarom hou ik niet van de term "dagelijkse bekering", dat suggereert dat je elke keer weer bekeerd bent en dan weer onbekeerd en dan weer bekeerd en dan weer onbekeerd en dan weer bekeerd ... Dat is ??n van de redenen waarom mensen geen geloofszekerheid hebben. Als je je elke keer weer moet bekeren dan kom je uiteindelijk terecht bij de Rooms-katholiek opvatting dat als je sterft in een staat van doodszonde je alsnog verloren gaat al heb je je hele leven de Here God trouw gediend. Nee, je bekeert je eenmaal, je kunt maar ??n keer wederom geboren worden. Maar je moet wel elke keer als het scheef is gegaan dat tegenover Vader belijden, in orde maken. Je positie in Christus is niet in het geding, daarin heeft deze leer gelijk en dat mag heel goed benadrukt worden. Het is ook geen wonder dat de protesten tegen deze leer vanuit ??n bepaalde extreem gereformeerde hoek komen. Want die voelen zich precies gepikt door deze gedachtegang. Maar waarin deze gedachtegang zelf scheef gaat is dat zij de verhouding tussen de mens en God als rechter verward met de verhouding met God als Vader van zijn kind. Als kind heb je de Vader dingen te belijden die scheef zijn gegaan; hoe wil je anders een ongestoorde relatie hebben met de Vader? Mensen die daar makkelijk overheen stappen in het besef dat de Here Jezus ook deze zonde gedragen heeft, nou dat is mooi, maar dat kweekt oppervlakkige christenen. Degene van wie deze leer komt Joseph Prince uit Singapore, die trouwens binnenkort met Hemelvaartsdag in Nederland is en op de Euro-Spirit conferentie spreekt , maar daar gaat u allen niet naartoe natuurlijk, u gaan gaat de Come Together conferentie op de Betteld. U kunt trouwens ook nog naar de Ahoy-hallen in Rotterdam, het wordt nog druk. Maar, het maakt niet uit. Ik hoop minstens twee van de drie te kunnen bijwonen, maar niet tegelijkertijd, en Joseph Prince te groeten, ik heb hem ooit ontmoet, ik heb grote waardering voor hem en ik vind dat sommige mensen in Nederland wat al te makkelijk met zijn gedachten aan de haal zijn gegaan en daarmee een hoop onrust met name onder jongeren veroorzaken. Nou dan komt u straks naar me toe: "ik bedoelde helemaal niet Joseph Prince, ik bedoelde ... Piet Jansen ..." nou goed, dan kan ik overnieuw beginnen. Maar laten we aannemen dat het op Joseph Prince sloeg en zijn volgelingen in Nederland dan heb ik daarmee toch in ieder geval hopelijk een goed werk verricht door het enerzijds en anderzijds hier ook te belichten.

Nou dat was het lieve mensen , de volgende keer D.V. , als de Here Jezus nog niet gekomen is, dat is 16 mei 2008. En nog eenmaal pakken we de twee draden van deze serie bij elkaar, de eerste vier avonden gingen over de Heilige Geest, de volgende drie avonden gingen over discipelschap en laten we die laatste avond nog eens bekijken hoe we deze schijnbaar heel verschillende onderwerpen bij elkaar krijgen. Dat wordt dus de uitsmijter van deze serie. Ik mag u zelfs al verklappen, Kees dat mag h?, dat we volgend jaar als de Here het ons vergunt met een nieuwe serie hopen te beginnen. En dat zijn thema's met name uit de Romeinen brief, maar het is geen doorlopende beschouwing over de Romeinen brief, het gaat om thema's uit die brief ook van praktische en actuele aard. En we hopen dat we u daar dan ook allemaal weer mogen zien.

Zullen we deze avond met gebed en dankzegging afronden.

Dank U wel Here Jezus voor uw wonderbare werk dat U hebt volbracht. Dank U dat U onze zonde gedragen hebt op het hout, dat u ze hebt uitgedelgd door uw bloed. Dank U dat U ook ons grote voorbeeld bent, tot op het kruis, het voorbeeld voor elke discipel. U wijst ons de weg, de weg van de gehoorzaamheid, tot de dood, ja tot de dood van het kruis. En U geeft ons ook de kracht om die weg te gaan, U geeft ons de kracht van uw Geest om te helpen de blokkades op te ruimen, te helpen boven onze familiebanden en vriendenbanden uit te groeien in de consequente navolging, ons te helpen Here Jezus als het gaat om het dragen van ons kruis. Ons te helpen als het gaat om al onze bezittingen, alles wat ik heb mijn plannen en mijn tijd, zoals we zongen, om dat in uw hand te leggen. Wees ons in uw genade nabij, er zijn allerlei problemen naar voren gekomen en Here we leggen ook die bij U neer. Geef aan elk wat hij of zij nodig heeft, behoed ons voor scheef getrokken leer. Help ons de waarheid in evenwicht en in harmonie te bezien en noch naar de ene, noch naar de andere kant uit te wijken. Leer ons uw Woord recht te snijden zoals uw Woord het zelf het ons voorhoud. Wees met een ieder van ons, we vertrouwen elkaar toe aan uw liefde en zorg. Aan de liefde van God onze Vader, aan de genade van onze Here Jezus Christus en aan de gemeenschap van de Heilige Geest. U prijzen wij drie-enig God, U brengen wij onze lof en onze aanbidding. Amen